Bhagavad Gita: Chapter 15, Verse 18

யஸ்மாத்¹க்ஷரமதீ¹தோ¹‌ஹமக்ஷராத³பி¹ சோ¹த்¹த¹ம: |

அதோ‌¹ஸ்மி லோகே¹வேதே³ ச¹ ப்¹ரதி²த¹: பு¹ருஷோத்¹த¹ம: ||18||

யஸ்மாத்--—எனவே; க்ஷரம்—--அழிந்து போகக்கூடியவைகளுக்கு; அதீதஹ----ஆழ்நிலை; அஹம்--—நான்; அக்ஷராத்--—அழியாதவர்களுக்கு; அபி--—கூட; ச--—மற்றும்; உத்தமஹ-------:ஆழ்ந்த; அதஹ—--எனவே; அஸ்மி—--நான்; லோகே—--உலகில்; வேதே--—வேதங்களில்; ச—--மற்றும்; ப்ரதிதஹ---—கொண்டாடப்படுகிறேன்; புருஷ—உத்தமஹ----உயர்ந்த தெய்வீக ஆளுமையாக

Translation

BG 15.18: நான் அழியக்கூடிய பொருளின் உலகத்திற்கும் அழியாத ஆன்மாவிற்கும் அப்பாற்பட்டவன்; எனவே வேதங்களிலும் ஸ்மிருதிகளிலும் நான் பரம தெய்வீக ஆளுமையாகக் கொண்டாடப்படுகிறேன்.

Commentary

கடந்த சில வசனங்களில், இயற்கையின் மகிமைகள் அனைத்தும் அவருடைய செழுமையின் வெளிப்பாடுகள் என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் விரிவாக விவரித்தார். இருப்பினும், காணக்கூடிய பிரபஞ்சத்தை உருவாக்குவதில் அவர் சோர்வடையவில்லை. ஆழ்நிலை ஆளுமை பொருள் இயல்பு மற்றும் தெய்வீக ஆன்மா ஆகிய இரண்டிற்கும் அப்பாற்பட்டது. இங்கே, அவர் தனது தெய்வீக ஆளுமையை பு¹ருஷோத்¹த¹மன் (சிறந்தவர்.) என்று அழைக்கிறார். பகவான் கிருஷ்ணரும் அவர் குறிப்பிடும் பரமாத்மாவும் ஒன்றா என்று சந்தேகிக்கலாம். இது போன்ற தவறான புரிதல்களை அகற்ற, ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தை முதல் நபர் ஒருமையில் தன்னைக் குறிக்கும் வகையில் சொற்றொடர்களை கூறுகிறார். மேலும், வேதங்களும் அவரை இப்படிப் பிரகடனப்படுத்துகின்றன என்று கூறுகிறார்:

கி¹ருஷ்ண ஏவ ப¹ரோ தே³வஸ் த¹ம் த்⁴யாயேத்¹ த¹ம் ரஸயேத்¹ யஜேத் த¹ம் ப⁴ஜேத்³

(கோ³பா¹ல் தா¹பனி உப¹நிஷத³ம்)

‘பகவான் கிருஷ்ணர் ஒப்புயர்வற்ற கடவுள். அவரை தியானியுங்கள், அவருடைய பக்தியின் பேரின்பத்தை அனுபவித்து, அவரை வணங்குங்கள்.’ மீண்டும்:

யோ ’ ஸௌ ப¹ரம் ப்³ரஹ்ம கோ³பா¹லஹ (கோ³பா¹ல் தா¹பனி உப¹நிஷத³ம்)

‘கோபால் (கிருஷ்ணர்) பரமாத்மா.’ பிறகு ஒருவர் விஷ்ணு, ராமர், சிவன் மற்றும் பிறரின் நிலையைப் பற்றி கேட்கலாம். அவை அனைத்தும் ஒரே உச்சநிலையின் வெவ்வேறு வடிவங்கள், மேலும் அவை ஒன்றுக்கொன்று வேறுபட்டவை அல்ல. இதன் விளைவாக, அவை அனைத்தும் பகவானின் அல்லது உயர்ந்த தெய்வீக ஆளுமையின் வெளிப்பாடுகள்